Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από 2016

ΠΑΡΙΣ ΒΥΛΛΙΩΤΗΣ: Κεντροαριστερά με επίκεντρο τον άνθρωπο

Ένας λαός, σοφότερος από ποτέ, διατηρεί μια στάση αναμονής. Έχει συνειδητοποιήσει τα λάθη του παρελθόντος. Έχει ζυγίσει ποιος σήκωσε τη σημαία του λαϊκισμού, ποιος διατήρησε αξιοπρεπή στάση, ποιος του είπε ψέματα, ποιος όχι. Ένας λαός που έχει μάθει από τα λάθη του. Άνθρωποι που έχουν μισήσει την πολιτική και τους πολιτικούς, δικαίως πολλές φορές. Σήμερα, το μέλλον, αλλά και το παρόν μας, δε θα αφήσουμε να το κρίνουν άλλοι. Εμείς θα πάρουμε τη δύναμη στα χέρια μας. Εμείς που θα δημιουργήσουμε πολιτικές. Εμείς που θα αποφασίσουμε στις επόμενες εκλογές να μην απέχουμε. Εμείς οι νέοι. Εμείς οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι, οι ελεύθεροι επαγγελματίες. Ανάμεσα σε μια κυβέρνηση λαϊκιστών ψευδοαριστερών - αναρχοδεξιών και μια λαϊκή δεξιά με στοιχεία ακραία νεοφιλελεύθερα, αλλά και μιας ακροδεξιάς που παραμονεύει, είναι απολύτως αναγκαία ΣΗΜΕΡΑ η ανασυγκρότηση ενός μεσαίου χώρου που θα σέβεται τις αξίες του ανθρωπισμού και της δημοκρατίας. Αν και η συζήτηση βρίσ

Πάρις Βυλλιώτης: Υπερασπιζόμαστε τα δικαιώματα της κοινότητας LGBTQI με όλες μας τις δυνάμεις

Την εκδήλωση διοργάνωσε η Colour Youth – Κοινότητα LGBTQ Νέων Αθήνας, στην Αίθουσα Εκδηλώσεων της Ένωσης Συντακτών Ημερήσιων Εφημερίδων Αθηνών (ΕΣΗΕΑ), οδός Ακαδημίας 20, Αθήνα. Στα πλαίσια της εκδήλωσης, όπου συζητήθηκαν η βία και οι διακρίσεις κατά ΛΟΑΤΚΙ+ Νέων καθώς και οι θεσμικές τους διεκδικήσεις,  απηύθυνε χαιρετισμό ο Πάρις Βυλλιώτης, όπου υποστήριξε το ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ του κάθε ενός στην ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητάς του, το δικαίωμα της επιλογής, το δικαίωμα στην ταυτότητα φύλου, το δικαίωμα της αυτοαντίληψης για το φύλο, το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού, του σεξουαλικού προσανατολισμού. το δικαίωμα στη ζωή.»

Το "Ρέθυμνο" μας

Ήταν 22 η του Σεπτέμβρη, το έτος 2000, όταν βρέθηκα ακριβώς μπροστά σε αυτήν την πορτούλα, αυτού του μικρού φάρου. Μια λέξη υπήρχε χαραγμένη σε αυτήν την πόρτα. Ακόμα δεν είχα κλείσει τα 18, κι όμως ήταν η πρώτη μέρα της υπόλοιπης ζωής μου. Ναι ήμουν πια φοιτητής. Σε ένα υπέροχο νησί.  Ήμουν έτοιμος να ανοίξω τα φτερά μου, να πετάξω, να αγγίξω τα όνειρά μου, να κάνω νέα όνειρα, να ερωτευτώ. Έμαθα να βάζω στόχους γλυκούς, έμαθα να απολαμβάνω κάθε μέρα σαν να είναι η τελευταία. Μετά από πολλά χρόνια συνειδητοποίησα πως δεν ήταν η πόλη. Δεν ήταν η φοιτητική ζωή. Δεν ήταν οι αδελφικοί φίιλοι που απέκτησα. Ήταν αυτή η υπέροχη ευκολία που ξυπνούσες κάθε πρωί, ο ήλιος έβρισκε τον τρόπο να μπεί από τα φύλλα του παραθύρου, έπαιρνες το λεωφορείο, ανέβαινες στο πανεπιστήμιο, απλά για να αράξεις στο κυλικείο, να μπεις και λίγο στην αίθουσα και να παρασύρεσαι στους λαβύρινθους της οικονομικής επιστήμης. Το μεσημεράκι λέσχη, μετά εκπομπούλα στο ραδιόφωνο. Μετά στο σπίτι του Περικλή. Ήρθαν και

Πάρις Βυλλιώτης: Τα κενά στο νόμο Κατσέλη

Αναμφισβήτητα το 2010 εισήχθη στην ελληνική έννομη τάξη, έστω και αρκετά καθυστερημένα σε σχέση με τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κράτη, η ρύθμιση περί υπερχρεωμένων οφειλετών. Ένας αρκετά επαναστατικός νόμος, ο οποίος «έσωσε» πολλά νοικοκυριά αλλά και πολλούς «νοικοκυραίους» που κρύφτηκαν πίσω από τις ευεργετικές διατάξεις. Στα επόμενα χρόνια ρυθμίστηκαν πολλά από τα κενά ζητήματα, τόσο τα προφανή όσο και εκείνα που διαφάνηκαν νομολογιακώς, όμως μαζί με εκείνα που ρυθμίστηκαν, όχι μόνον έχουν παραμείνει πολύ σημαντικά θέματα στον αέρα αλλά δημιουργήθηκε ένα νομικό πλαίσιο με μεγάλα ερωτηματικά. 1.        Ο γραμματέας αποκτά δύναμη δικαστή! Κι όμως, παρόλο που ζούμε στο 2016,  ο γραμματέας διενεργεί ΕΛΕΓΧΟ αναφορικά με την ΠΛΗΡΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟΥ ΤΗΣ ΑΙΤΗΣΗΣ, ΤΩΝ ΕΓΓΡΑΦΩΝ, ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΩΝ ΤΕΛΩΝ και αφού εγκρίνει (!) ο γραμματέας ότι όλα είναι καλά, τότε εισάγεται η αίτηση για προσδιορισμό.  Υφίσταται κατάφωρη παραβίαση του θεμελιώδους άρθρου 87 του Συντάγματος, όπου «η Δ

Πάρις Βυλλιώτης: 10 τολμηρές προτάσεις για μια αποτελεσματική δικαιοσύνη

Αισίως έχουν περάσει σχεδόν τρεις μήνες από τότε που οι δικηγόροι όλης της χώρας έχουμε κατεβάσει τα στυλό. Σε αυτόν τον άνισο αγώνα που δίνουμε, έχουμε απολέσει όλο αυτό το διάστημα κάθε πηγή εισοδήματος που ουσιαστικά έχουμε. Είναι άνισος αγώνας διότι ζητούμε τα αυτονόητα, ένα δίκαιο ασφαλιστικό, στηριζόμενο σε οικονομοτεχνική μελέτη (την οποία αντί να την κάνει το Υπουργείο την έχουν κάνει οι δικηγόροι) και ζητούμε ένα δίκαιο φορολογικό. Δυστυχώς σε αυτόν τον αγώνα κάποιοι άλλοι συλλειτουργοί της δικαιοσύνης σφυρίζουν αδιάφορα. Κάποιοι που μάλλον τα έχουν λύσει όλα τα ζητήματά τους, αφού πήραν και τα αναδρομικά τους. Μια χαρά, αυτοί αποφασίζουν αυτοί διατάζουν. Δεν θα επεκταθώ περαιτέρω, διότι αφενός η σύγκρουση μεταξύ κοινωνικών ομάδων μόνο βλαπτική μπορεί να είναι. 1.        Τι είναι αυτό όμως που επιβάλλεται να αλλάξει στη δικαιοσύνη. Ξεκινούμε από την κορυφή. Έχοντας ζήσει τις τελευταίες ημέρες τραγελαφικές εικόνες που αποκαθηλώνονται θεσμοί στα μάτια των πολιτών, το π