Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Πάρις Βυλλιώτης: Οι Νέοι πρέπει να ασχοληθούν με την πολιτική- Συζήτηση με την εκπρόσωπο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Monica Menapace





Σε μια δύσκολη περίοδο για τη χώρα και την Ευρώπη οι διαβουλεύσεις με τους ελληνικούς και ευρωπαϊκούς φορείς είναι πολύ σημαντικές για την εξεύρεση λύσεων με σκοπό τη προσέγγιση μιας πιο ολιστικής πολιτικής ειδικά σε θέματα Νέας Γενιάς. Σε αυτό το πλαίσιο παραβρέθηκα στο 1ο Συνέδριο CATCH-EyoU "Young People as Active EU Citizens? Challenges and Visions on a Renewed Project for Europe" που πραγματοποιήθηκε 2-4 Μαρτίου στην Αθήνα. Ανταλλάξαμε απόψεις με νέους Ευρωπαίους και προώθησαν προτάσεις σχετικά με την αντιμετώπιση του φαινομένου της αποστασιοποίησης των νέων από την πολιτική, ενώ έθιξαν φλέγοντα ζητήματα όπως η εργασία, η παιδεία και η ισότητα ευκαιριών για τους νέους.





Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Σύμφωνο συμβίωσης για όλους..γιατί μπαίνουμε στο 2016

Είναι πολύ θλιβερό για μένα να αναγκαστώ να πάρω θέση σε ένα ζήτημα που είναι αυτονόητο. Μέρα με τη μέρα όμως αποδεικνύεται πως η κρίση που ζούμε είναι πολύ βαθύτερη και, όσο και αν ακούγεται κοινότυπο, είναι κρίση αξιών. Αυτός είναι και ο λόγος που έχω αποφασίσει να ασχοληθώ με τα κοινά. Να προστατεύσω τις δημοκρατικές και πανανθρώπινες αξίες με τις οποίες έχω γαλουχηθεί. Είναι τραγικό αλλά και επικίνδυνο σήμερα πολλοί να φοβούνται μην γίνει το παιδί τους ομοφυλόφιλο επειδή θα ψηφιστεί το σύμφωνο συμβίωσης. Ευτυχώς η δυστυχώς ο κάθε άνθρωπος έχει τη δυνατότητα επιλογής σε όλες τις πτυχές της ζωής του. Η δυνατότητα αυτή επηρεάζεται από το οικογενειακό, κοινωνικό, οικονομικό περιβάλλον που έχει μεγαλώσει και κυρίως από τις αρχές που έχει λάβει από την στενή οικογένεια του. Δυστυχώς η ευτυχώς, πίσω από τις κλειστές πόρτες μιας οικογένειας κανείς δεν έχει το δικαίωμα να εισβάλει, εκτός από περιπτώσεις που ορίζει ο νόμος, όπως πχ βίας κλπ. Υπάρχει όμως ένας εντονότατος απ

Διαμεσολάβηση: Η ευκαιρία που δεν πρέπει να χαθεί για τις οικογενειακές διαφορές

  Ο θεσμός της Διαμεσολάβησης έχει εισέλθει τα τελευταία χρόνια στη ζωή μας. Ακόμα βρίσκεται σε νηπιακό στάδιο καθώς δεν έχουμε εξοικειωθεί ακόμα μαζί του. Η ελληνική κουλτούρα όμως είναι η κατάλληλη για την εγκαθίδρυση του θεσμού ιδίως στις οικογενειακές διαφορές. Ας πάρουμε το παράδειγμα της διατροφής τέκνων. Το διαζύγιο και η απομάκρυνση των συζύγων «ψυχή τε και σώματι» είναι μια επίπονη διαδικασία σε κάθε ζευγάρι. Όμως όταν αυτές οι διαμάχες γίνονται σε μια ψυχρή δικαστική αίθουσα η κατάσταση από επίπονη γίνεται δραματική. Πέραν του ότι «ανοίγουν» διάπλατα οι «πόρτες» τις οικογένειας σε τρίτους που ζουν και αναπνέουν για gossip , το χειρότερο είναι πως ότι λέγεται εντός της αίθουσας δεν «ξε-λέγεται»,   καταγράφεται και δυστυχώς ή ευτυχώς μπορεί να είναι προσβάσιμο στα τέκνα όταν αυτά μεγαλώσουν. Η διαφορά με τη διαμεσολάβηση είναι ότι η συζήτηση γίνεται σε ένα δωμάτιο, μέσα σε κλειστές πόρτες, με τη συμμετοχή μόνο των δικηγόρων και του διαμεσολαβητή, χωρίς να υπάρχουν πρακτικά,